خودت گفتی..

غروب و ساحل خاموش و چشمان سیاه تو

 و من تنها تر از هرشب خدا پشت و پناه تو

 نگاه جاده بود و اسمان جنس چشمانم

 و یک دامن پر از اندیشه های سبز راه تو

 ببین گنجشک یاد تو نشسته روی بام من

 و روی شاخه عادت نگاه من نگاه تو

 کنار پنجره ماندم به امیدی که برگردی

 خودت گفتی که می آیی همین بود اشتباه تو