غریب ماندی ای دل نه غمی نه غمگساری
نه در انتظار یاری نه ز یار انتظــاری
غــم اگر به کوه گویم بگریـزد و بریـزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری
به غروب این بیابان بنشین غمین و تنها
بنگر وفــای یاران که رها کنند یـــــــــاری