سلامی به پاکی بی صداترین فریادها که حرمت سکوت دوستی ها را نمی شکند و به آرزوی وصلش پیوند میزند..

کاش آسمان حرف کویر را میفهمید و اشک خود را نثار گونه های او می کرد...

کاش در قاموس غصه ها معنای سنگین لبخند گم نمی شد...

کاش قلبهامان آنقدر خالص بود که دعاها قبل از پایین آمدن دستها مستجاب میشد...

کاش واژه صداقت آنقدر با لبها صمیمی بود که دیگر برای بیان کردنش نیازی به شهامت نبود...

و کاش مرگ معنی عاطفه را میفهمید...

در پناه نیلوفرانه ای از عشق عاشق بمانید.