چی میشد گر دل آشفته ی من

به شهر چشمای تو عادت نمیکرد

پرستوی نگاهت ناگهان

 از دل آشفته من هجرت نمیکرد

 چی میشد اولین روزه جدایی

 برام تا قیامت شب نمیشد

وجود پاک و سرشار از امیدم

گرفتار سکوت شب نمیشد

 چی میشد میتونستم برات

غزل هایی بگویم عاشقانه

 و یا در آخرین مصرع شعرم

بگیرم از وجودت یک نشانه

چی میشد زیر باران نگاهت

  گل نیلوفری را دیده بودم

 و یا از باغ همسایه شبانه

گل مریم برایت چیده بودم

 چی میشد زیر سقف نیلی شب

کنارم عاشقانه مینشستی

 نمیگفتی مسافر هستی امشب

 تو بغض خسته ام را میشکستی