غم غربت چشات مثل غروب دریاست نشسته در نگاه من یه دنیا عشق و التماس بد جور دلم تنگه واست می خوام که باز ببینمت ستاره ی سهیلمی از آسمون بچینمت منی که با شبنم نگاه می گرفتم وضو دوباره دیدن تو واسم شده یه آرزو می خوام واسه آخرین بار بگیرمت در آغوش شاید که این بار غمت بشه واسم فراموش واست نوشتم نامه ای شاید دلت بسوزه نیستی اما دوست دارم هنوزم که هنوزه می دونم قلب شکستت واسه اون که رفته تنگه واسه آدمای عاشق همیشه دنیا قشنگه نزار این آبی دریا بشه رنگ نا امیدی شاید اون که رفته برگشت آخه فردا رو چه دیدی